Historia powstania Parku

Wszystko zaczęło się w pewien styczniowy wieczór w 2011 roku. Snuliśmy różne plany na zagospodarowanie zakupionego właśnie terenu po złotostockim tartaku. Wieczór mile nam umykał w naszej restauracji na terenie Kopalni Złota, na wymyślaniu coraz to innych projektów. Wtedy właśnie Arek Knych zaproponował, aby zrealizować jego marzenie - wybudować w skali 1:1 średniowieczne urządzenia górnicze. Zrekonstruować całą średniowieczną osadę górniczą i zrobić z tego pomysłu wspaniałą atrakcję turystyczną. Pomysł kiełkował i krystalizował się w naszych głowach jakiś czas.

 

W kwietniu 2011 zrobiliśmy pierwsze przymiarki do nowej inwestycji.

 

Postanowiliśmy, za namową Arka, że zrobimy na tym pustym placu Średniowieczny Park Techniki. Tak to wyglądało w maju 2011 roku.

 

Żeby budować czasami trzeba najpierw zburzyć. Był tartak - nie ma tartaku. Czerwiec 2011.

 

Tak wyglądał krajobraz bez tartaku. Czerwiec 2011.

 

Widok piwnic po tartaku - tutaj powstanie Chata Kata i Labirynt Strachu.

 

Koniec sierpnia 2011. Wdać już szkielet koła deptakowego. I sporo prac ziemnych.

 

Połowa października 2011. Koło deptakowe już gotowe. Arek stawia konstrukcję kieratu. Nam ten obiekt nieodmiennie kojarzy się z indiańskim „tipi”.

 

Miesiąc później kierat już gotowy. Jest 17 października 2011. W tle koła deptakowego widać już zaawansowane prace nad Chatą Kata.

 

Tak to wyglądało tego samego dnia z innej perspektywy. Tu wyraźnie widać spory budynek wykonany z całych bali. To Chata Kata. Na pierwszym planie przed kieratem widać już zamocowane koło Młyna stępowego, a przed kieratem torowisko po którym jeździć będą wózki ciągnięte przez mechanizm kieratu.

 

Zrobiona 19 listopada 2011 panoramka parku z jego pomysłodawcą i budowniczym Arkiem Knychem. Cały Złoty Stok kibicował Arkowi i nam w postępach prac. Chata Kata nie ma jeszcze zamkniętych ścian szczytowych, ale już plandeką zabezpieczono dach. Po prawej stronie widać już wykopy pod ogrodzenie.

 

Panoramka z 12 grudnia 2011. Chata Kata ukończona. Większość prac przy kieracie zakończona.

 

Koniec grudnia 2011. Widać już pierwszy dach Młyna stępowego. To początek budowy najciekawszego urządzenia na naszym parku. Będą tam stępy do rozbijania rudy i płuczki do jej wzbogacania.

 

Ten sam dzień – widok trochę na prawą stronę.

 

13 marca 2012. To bardzo smutne zdjęcie, bo na parku nic się nie dzieje - prace zostały wstrzymane. Myśleliśmy, że wszyscy cieszą się z postępu prac. Wierzyliśmy, że wszyscy nam kibicują i trzymają kciuki za nową atrakcję turystyczną w naszym mieście, za pomysłowość i pracowitość Arka, za nowe miejsca pracy.

Znalazł sie jednak człowiek, którego kłuł w oczy nasz sukces. Spać mu nie dawała myśl, że inni potrafią coś wspaniałego stworzyć, a on dusi się na swoim urzędzie i zazdrość nie pozwala spokojnie oddychać. Bo był to ówczesny burmistrz miasta Złoty Stok – Stanisław Gołębiowski we własnej osobie. Już 7 grudnia 2011 roku napisał donos do nadzoru budowlanego, że jego zdaniem, prace prowadzimy nielegalnie. I osobiście interweniował, żeby koniecznie się nami zająć i jak najszybciej doprowadzić do przerwania wszelkich prac.

No i udało mu się. Pod wpływem jego donosu zmieniono nam kwalifikację budowlaną obiektów i okazało się, że nasze dotychczasowe pozwolenia są nic nie warte. Budowę przerwano, a wszystkie obiekty musieliśmy przenieść na sąsiednią działkę.

 

18 i 19 kwietnia 2012 – zamiast szykować park do nowego sezonu, zamiast prowadzić kampanię reklamową, zamiast zatrudniać ludzi do pracy - przyjechały potężne dźwigi i usunęły wszystko to co było już gotowe do działania. Wierzcie – mieliśmy łzy w oczach.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

 

Zamiast pięknego Średniowiecznego Parku Techniki – nam, mieszkańcom miasta i turystom pozostał brudny, szary i smutny plac. A wszystko to przez niechęć, zazdrość i donos jednego człowieka...

 

W majowy weekend 2012 roku zamiast zwiedzać nową atrakcję - turyści mogli jedynie zostawić na parku swoje auto.

Był moment, że chcieliśmy zrezygnować ze Złotego Stoku. Odezwało się kilka innych gmin, które od ręki dawały nam miejsce i pełny patronat nad pracami, byle by tylko park zbudować na ich terenie. Jedna nawet chciała od razu odkupić wszystkie obiekty i zatrudnić Arka u siebie dając mu dobre warunki pracy i godziwą płacę.

Postanowiliśmy jednak pokazać, że dokończymy to dzieło tutaj - w naszym ukochanym Złotym Stoku. Na początku burmistrz utrudniał jak tylko mógł. Interweniował w nadzorze budowlanym, pisał kolejne donosy, przetrzymywał dokumenty, utrudniał uzyskanie jakiegokolwiek urzędowego papierka. Ale kiedy stanęli za nami mieszkańcy, Rada Gminy zaczęła zadawać niewygodne pytania i zauważył, że nie odpuścimy - dał sobie spokój. Nagle nasze sprawy były rozpatrywane sprawnie i szybko, a co najważniejsze - pozytywnie. Nagle rzeczy do tej pory niemożliwe stały się możliwe. Nagle okazało się, że nie trzeba nam jakoś wyjątkowo pomagać - wystarczy nie przeszkadzać.

Dzięki pomocy wielu osób, przychylności władz powiatowych i urzędnikówi, oraz trudnej pracy projektantów udało się nam skompletować od nowa całą dokumentację i 11 grudnia 2012 roku otrzymaliśmy pozwolenie na budowę naszego parku.

5 stycznia 2013 – obiekty mogły wrócić na swoje miejsce.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Radość, roześmiane twarze, chęć pracy. Ulga, że pogoda wytrzymała, bo choć padał deszcz i trochę przeszkadzał wiatr - cała operacja powiodła się znakomicie. Wszystkie obiekty wróciły na swoje miejsca całe i nieuszkodzone. Mogliśmy kontynuować prace nad parkiem.

 

Prace ruszyły ze zdwojonym tempem. Trzeba było nadgonić stracony czas. Zwłaszcza, że pogoda dopisywała. Na placu pod plandekami czeka do zamontowania gotowe ogrodzenie pod które koparka właśnie robi wykopy.

Potem spadł śnieg i świat zrobił się jeszcze piękniejszy. Nie przerwało to prac. Teraz przyszła pora na ponowne dopasowanie każdego szczegółu, wyważenie jego części obrotowych, jak również na montaż dodatkowych elementów i osprzętu. Na panoramach widać już akwedukt, który będzie dostarczał wodę do młyna. Widać też konstrukcję ręcznego dźwigu.

27 stycznia 2013

2 marca 2013 – dzisiaj po wielu dniach wreszcie wyszło słońce! Nasz park ma śliczne, nowe ogrodzenie, Chata Kata okna, a na placu stoi już Czołg Leonarda (przykryty niebieską plandeką).

 

5 marca 2013 też zimowo

 

20 marca 2013

 

12 kwietnia 2013

 

20 kwietnia 2013

 

23 kwietnia 2013

 

23 kwietnia 2013 wieczorem

 

24 kwietnia 2013 poranek – to jedno z ostatnich zdjęć w zakładce "Historia powstania parku techniki". Prace budowlane zakończono już wcześniej i zostało nam już tylko posprzątać, posiać trawę i czekać na turystów. 24 kwietnia to dzień w którym zakończono porządkowanie terenu, ruszyło młyńskie koło, powiesiliśmy tabliczki informacyjne i banery. Dokładnie 2 lata zajęło nam wprowadzenie w życie pomysłów, które przyszły nam do głowy w styczniowy wieczór 2011 roku.

 

19 maja 2013 – ostatnim elementem zamontowanym na parku była iglica na Kieracie. Na niej dumnie powiewa proporzec z logiem „Średniowiecznego Parku Techniki”. To taka nasza „wisienka na tocie”. Dodaliśmy też, dzięki uprzejmości naszego leśniczego, trochę zieleni.

Oczywiście, to nie koniec – teraz będziemy szukać i dokładać elementy związane ze średniowiecznymi rzemiosłami i górnictwem. Miejsca jest sporo i zamierzamy wypełnić park ciekawymi eksponatami.

 

Pięknie, prawda? WARTO BYŁO!!!