Myśl techniczna była także wykorzystywana w przypadku machin wojennych i oblężniczych. Trzeba pamiętać, że średniowiecze to okres mniejszych lub większych potyczek militarnych. Rycerstwo, obok duchowieństwa, było podstawą funkcjonowania społeczeństwa. Konstruowano więc różnego rodzaju urządzenia służące do sprawnego i skutecznego prowadzenia działań wojennych i oblegania miast. Technika szybko wspomogła walczące strony, czego przykładem jest prezentowana balista (od greckiego słowa – „rzucać”). To starożytna machina miotająca, stosowana najczęściej przy oblężeniach miast i umocnień, wystrzeliwująca pociski po torze płaskim.

Wynalazek machiny wyrzucającej strzały stromotorowo (strzelanie stromotorowe –metoda prowadzenia ognia artyleryjskiego w którym pocisk jest wystrzeliwany pod stromym kątem, ogień tego typu najczęściej prowadzi się z haubic i moździerzy). Energia wystrzału uzyskiwano dzięki sztywnym ramionom, których końce zamocowane były na sprężystych powrozach z końskiego włosia. Pierwsze balisty przypisuje się mieszkańcom Syrii w około 500 roku p.n.e. Podobna broń miotająca pociski płasko-torowo w tym samym czasie wynaleźli też Fenicjanie. Początkowo machiny te nazwali Grecy katapultami ( grec. – katapeltai), a po przejęciu przez Rzymian ustaliła się nazwa – skorpion lub balista.